15. Szkoła przy Mickiewicza

Większość tarnowskich uczniów uczęszczała do szkół powszechnych. Gizela, pomimo uczestnictwa w zajęciach religijnej szkoły Bejs Jakow, chodziła także do państwowej szkoły. Zapewne z powodu bliskości domu rodzinnego, rodzice zdecydowali się na placówkę przy ul. Mickiewicza 16, przed którym właśnie stoimy. Jej budowę ukończono w 1896 roku i od tamtego momentu funkcjonowały tam szkoły o różnym profilu. Od męskich gimnazjów po żeńskie seminaria. Obecnie znajduje się tutaj jedno z najlepszych liceów ogólnokształcących w regionie. 

Gizela Fudem, będąca uczennicą istniejącej tu szkoły na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych tak wspomina to miejsce:

Tak się złożyło, że mieszkaliśmy prawie naprzeciwko budynku szkolnego, w którym znajdowały się dwie szkoły: imienia Słowackiego i druga, imienia Królowej Jadwigi, do której uczęszczałam, ale trzeba było obejść budynek, bo wejście znajdowało się z boku.Zaczęłam chodzić do szkoły, gdy nie miałam jeszcze sześciu lat, bo moja siostra już tam chodziła (…) Większość nauczycieli w szkole publicznej była Polakami. Jedynie religii uczyła Żydówka, pani Taubeles. Bo chodziliśmy na religię osobno – wszyscy Żydzi z obu szkół. A religii dla nie-Żydów nauczał ksiądz. Tam naprawdę nie doświadczyłam antysemityzmu; może czasem zdarzało się coś nieprzyjemnego. Byli nauczyciele, którzy czasem nas dręczyli, ale zwykle szło to w parze z tym, że dziewczyna była gorszą uczennicą, albo pochodziła z jakiegoś zaniedbanego domu, a potem też dokuczano jej, że jest Żydówką. Nie było żadnych antagonizmów między dziewczynami. Zwykle też nie było wielkich przyjaźni. Tyle, że było nas tam około 30 Żydów, więc naturalnie wszyscy moi przyjaciele byli Żydami.